05 juli 2016 - East Yellowstone NP



Deze morgen staan er nog 2 grote roofdieren op onze bucket list die we graag eens in levende lijve zouden zien: een ijsbeer en een wolf. Het eerste zal wat moeilijk worden in deze regionen, maar voor het tweede hebben we wel wat over, zoals opstaan om 5u30. 's Morgens vroeg zijn deze dieren het meest actief en dus ook het meest waarneembaar.
Het feit dat we verblijven in Cooke City heeft ook iets met die wolvenwens te maken. We zitten hier immers aan de poort van de Lamart Valley, hét ideale gebied in Yellowstone om wild life te spotten, zo ook wolven.

Het is behoorlijk koud als we in de auto stappen (5°C) en zodra we starten krijgen we een melding dat er iets aan de hand is met één van de banden. Verdorie, nu toch niet!?!  Gelukkig is het benzinestation al open en we vragen of we onze banden kunnen oppompen. De vriendelijke dame, en 2 klanten, zeggen direct dat we ons daar geen zorgen moeten over maken, dat deze meldingen hier altijd voorkomen, gewoon omwille van de hoogte en de koude.
Ok, geen probleem dus, we kunnen op weg.

We zijn nog geen 5km aan het rijden, of we zien al een beer een helling op lopen en in de bossen verdwijnen, te snel voor een foto.

Iets verderop een heel grote kudde bizons.


Dan zien we weer reeën die vol belangstelling naar ons staan te kijken.


Aan de andere kant van de weg opnieuw een bizon.


Nog wat verder een grote kudde bizons met ook heel wat kalfjes.



Om 6u45 komen we aan bij Slough Creek, dé plek waar de laatste tijd heel wat wolven gespot worden.
We denken dat we daar de eersten gaan zijn, maar we kunnen onze ogen niet geloven: er staan al een twintigtal mensen met gigantische verrekijkers en/of telelenzen naar 1 bepaald punt te turen. We weten dus alvast dat we goed zitten.
Sommigen hebben zelfs stoeltjes, thermosflessen en ontbijt meegebracht. Iedereen blijkt ook iedereen te kennen en ze zijn volop bezig met het uitwisselen van informatie waar ze de wolven zien.


Al snel is er iemand die ons door zijn verrekijker toont waar de wolven zich ophouden. En ja hoor, we zien voor het eerst een wolf. "Een" wolf? Nee helemaal niet, we zien er een ganse roedel. Het blijkt om de Soda Butte Wolf Pack te gaan. Die bestaat uit 10 volwassenen en 8 welpen.
Wow, wat een fantastisch gevoel is dat, om hier in die machtige natuur, 's morgens vroeg deze dieren te kunnen zien.
Ze zitten bijzonder ver weg, maar met onze 600mm lens zijn ze nog net in beeld te brengen. De foto's zijn uiteraard niet scherp-scherp (ook al door de weinige nevel die er nog hangt), maar we willen ze jullie toch niet onthouden.







Ineens zegt er iemand dat iedereen stil moet zijn, en dan horen we iets wat ons nu nog kippenvel bezorgt: een mannetjeswolf is aan het huilen. Dat is echt een geluid dat door merg en been gaat.

We blijven hier bijzonder lang, ook al omdat er niet alleen wolven te zien zijn, maar ook ander wild life, zoals bizons



en heel mooie pronghorns





We praten heel wat met de aanwezige spotters en de meesten komen hier elke dag, al jaren aan een stuk. Ze kennen ook al de wolven bij naam en weten waar en wanneer ze geboren werden. Het is onwaarschijnlijk om te horen met welke passie ze daarover spreken en hoeveel kennis ze hebben over deze prachtige en ietwat onbekende dieren.

Als we vertrekken, zijn er hier duidelijk nog heel wat spotters bijgekomen...
En de meeste optiekzaken kunnen alleen maar dromen van dergelijk arsenaal aan kijkers. We zien heel wat Swarovski, maar ook Zeiss, Nikon, enz... Allemaal peperduur materiaal.


Onze eerste "normale" stop voor vandaag is bij de Tower Falls.



We zijn nog maar net opnieuw aan het rijden, of pal naast de weg ligt een bizon te genieten van het ochtendzonnetje. Hier is ook duidelijk te zien dat ze nu hun wintervacht aan het verliezen zijn.


Dan rijden we naar de Lower Falls. Het uitzichtpunt wordt bereikt na een korte, maar steile helling (eerst naar beneden). 



Prachtig om die machtige rivier tussen de gele rotsen te zien stromen, de gele rotsen waaraan Yellowstone NP zijn naam te danken heeft.




Hier ervaart men bijzonder goed de kracht van de Yellowstone River. Het platform staat als het ware te daveren onder het geweld van het water.



Iets verderop zien we de Upper Falls, maar daar gaan we nu niet naartoe, dat is voor morgen.

We stappen verder naar Lookout Point van waar we nu de Lower Falls van op afstand naar beneden zien donderen.






En nog iets verder naar Grand View Point waar de diverse kleuren van de rotsen mooi zichtbaar zijn.






Nadat we iets gaan eten zijn in Canyon Village, gaan we terug op pad en bij Sulphur Caldron zien we opnieuw een bizon.






Ineens vindt die dat er een boomstam in de weg ligt en hij begint die met zijn horens omhoog te gooien.



We rijden verder naar Mud Volcano...








Ook hier staan en liggen er bizons tussen de hete modderpoelen. Het is ons een raadsel wat ze hier te zoeken hebben, behalve veel stinkende hete modderdampen.












We besluiten om van hieruit terug naar het hotel te rijden. De vorige nachten zijn allemaal niet echt van een volledig aantal uren slaap geweest en dat beginnen we wat te voelen.
Maar in een natuurgebied is dat terug naar het hotel rijden niet altijd wat men ervan verwacht.
Vooreerst zien we her en der opnieuw bizons.



En stoppen we nog bij enkele uitzichtpunten.





Als we bij Tower-Roosevelt eindelijk opnieuw de Lamar Valley opdraaien denken we binnen een uurtje terug in de lodge te zijn, ideaal om nog wat op ons terras te genieten van de avondzon.

Maar...ineens een massa volk én 2 Rangers langs de weg


In Yellowstone betekent dit: beren.
En inderdaad, er blijkt een mama beer (zwarte beer) en haar 2 kleintjes langs de weg te zitten.
Niet zomaar langs de weg, maar in en onder een boom. Mama ligt onderaan de boom te rusten, terwijl de kleintjes hoog boven haar aan het dollen zijn met elkaar.





Echt goed zijn ze niet te zien, maar dat verandert als mama besluit op stap te gaan. Vermits ze zo dicht bij de weg, en dus ook de kijklustigen, komt, grijpen de Rangers in en sturen iedereen wat achteruit. Het is in de Nationale Parken niet toegestaan om de wilde dieren dichter te naderen dan 100 yards (91 meter).
Mama beer trekt er zich allemaal niets van aan en gaat rustig voort met grazen, terwijl haar kleintjes boven in de boom nog altijd aan het dollen zijn met elkaar.











Ze gaat een helling op en net op dat moment besluiten de kleintjes om naar beneden te komen.
Dat kan ze natuurlijk niet zomaar laten gebeuren, want dan zijn ze te kwetsbaar voor andere roofdieren. Ze komt dan ook direct terug tot bij haar kroost en we zien hen samen in het struikgewas verdwijnen.


Wat een ervaring alweer op een dag die eigenlijk bol stond van de wild life.
"Stond"? Nog niet direct in de verleden tijd, want op weg naar de lodge zien we nog heel grote kuddes bizons.




We zien nog heel wat bizons, maar je kan ze niet blijven fotograferen en we rijden dan ook door naar de lodge waar we pas om 19u aankomen.
Dan nog eten, douchen en blog schrijven en het wordt opnieuw een korte nacht, want morgen weer vroeg uit de veren...


Het weer: zon en wolken, 5°C 's morgens vroeg, max temp 22°C

Overnachting in Elk Horne Lodge
Aantal gereden km: 213

2 opmerkingen:

  1. Geweldig! Veel toeristen komen niet in dit deel van het park, wij hebben hier op een hele kleine camping 3 weken gestaan....zonder aansluitingen. Prachtige foto's! Ik raad het altijd iedereen aan om zo vroeg op te staan omdat je dan het meeste wild kunt spotten, in de middaguren liggen ze meestal wat te luieren en zijn ze niet echt actief. En inderdaad de spotters komen er al jaren ook ik heb er toen een paar weken tussengestaan maar met iets goedkoper materiaal......maar de mensen zijn zo vriendelijk om jou de gelegenheid te geven om af en toe van hun materiaal gebruik te maken speciaal als ze zien dat je dezelfde hobby hebt. Wat een mooie herinneringen komen er bij mij los nu ik dit zie !

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik geniet van jullie verhalen en ik reis mee! Prinses L.

    BeantwoordenVerwijderen